nachtgeruchten

boek nachtgeruchten

 ‘En ik zie haar opnieuw een duik nemen, gelijk die allereerste keer, hoe zij haast geruisloos in het water verdwijnt, hoe zij geen rimpelingen nalaat, ik zie haar een duik nemen en ik weet onmiddellijk, dat is iemand, dat is iemand echt, en heel voorzichtig tracht ik haar voor mij te winnen, de dagen zijn van voorbijgaande aard, maar onze nachten blijven eindeloos, zelfs in het holst van de slaap houden wij ons aan elkaar vast, maar ik voel haar eenzaamheid schuren, als een ketting ligt het aan haar wezen geklonken, uit het zicht maar altijd aanwezig, altijd klaar, ik voel haar uit balans raken, en dan wrijft zij mij over de wang en zegt, ik ben er niet.’