François was zes toen hij Expo '58 bezocht. Veel weet hij er vandaag niet meer van. "Behalve dan dat ik zin had in een ijsje", lacht hij. Maar toch maakt de Expo intussen al meer dan 35 jaar deel uit van zijn leven. De Nielenaar heeft een collectie van ruim 13.000 memorabilia. Waarschijnlijk een van de grootste, zo niet dé grootste Expo '58-verzameling van Vlaanderen. Hij geldt dan ook als een autoriteit op het vlak van de wereldtentoonstelling. "Ik krijg regelmatig e-mails van studenten met vragen over de Expo. Maar wat mij iedere keer opvalt, is dat die jongeren geen idee hebben van hoe het er daar aan toeging. Daarom kwam ik op het idee om er een boek over te schrijven."
 

Fairhostessen

Dat boek heet 'Expo '58 en zijn medewerkers' en verschijnt in november. François ging ervoor op zoek naar de mensen die op Expo '58 hadden gewerkt. Van de afvalophalers tot de 'Fairhostessen'. "Ik heb zo'n veertig mensen geïnterviewd, in een goede tien jaar tijd. Uit hun verhalen krijg je écht een beeld van wat er gebeurde. Ik herinner me twee vrouwtjes: de ene stond in voor de afwas, de andere moest koffiezetten. Gedurende de hele Expo, zes maanden lang, zaten zij iedere dag in een klein kamertje te werken met z'n tweeën. Ze dachten dat ze aan een Vlaamse kermis zaten mee te helpen. Tot ze een vrije dag hadden en er zelf eens konden rondlopen. Het was een wereld die openging."

Hoe excentrieker, hoe beter. Dat was vaak het motto op Expo 58. "De bezoekers moesten en zouden omvergeblazen worden. Op de diamantafdeling pakte men bijvoorbeeld uit met een wapenschild dat met diamanten leek te zijn bezet. Dat wapenschild is jaren later in een koffer teruggevonden onder het bed van een aan lager wal geraakte schrijver die ooit op de Expo had gewerkt. Hij had wellicht gedacht dat het echte diamanten waren en dat hij ze ooit, als hij helemaal berooid was, kon verkopen. Helaas, het bleek natuurlijk om geslepen glas te gaan. Maar kijk, dat wapenschild, dat zit nu in mijn verzameling."

Het is niet het enige pronkstuk dat hij in zijn kleine privémuseum, achteraan zijn woning, heeft uitgestald staan. François wijst op een oude typmachine, die er op het eerste gezicht uitziet als alle andere oude typmachines. Op één toets na. Daarop prijkt de Expo '58-ster, hét symbool van de wereldtentoonstelling. "De typmachine was speciaal gemaakt voor de directeur-generaal van de Expo. Of beter: voor zijn secretaresse. Elke keer als zij een brief opstelde, gebruikte ze dat sterretje als een handtekening", legt François uit.